Isaura: Mijn weg naar het vak als indicatieverpleegkundige

Ik droomde een paar jaar geleden van een beroep als zelfstandig ondernemer binnen de zorg. “If you can dream it you can do it” Sprak ik mezelf vol goede moed in. Ik vond het dood eng om als zelfstandige ondernemer en  tevens als moeder van drie kinderen aan de slag te gaan. Ik had een vaste baan en gooide al mijn zekerheden overboord, niet wetende wat ik ervoor terug zou krijgen?

Via een kennis kon ik aan de slag als indicatieverpleegkundige binnen de zorg voor een leuke en dynamische organisatie. Ik kwam in de wondere wereld van PGB land terecht. Wow wat waren de regels daarin veranderd en verscherpt en wat moest ik als indicatieverpleegkundige nou eigenlijk allemaal weten?

Ik werd uitgenodigd naar een kennismaking dag waar je een kleine toets moest afnemen om jouw kennis en kundigheid te toetsen. Met klotsende oksels zat ik op de stoel. Ik hoorde de ene vraag na de andere vraag voorbij komen. Het voelde als of ik weer even in de schoolbanken zat en de focus omtrent wet en regelgeving in mijn hersenen op scherp moest hebben staan. Wat is het verschil tussen een Formele en een Informele zorgverlener hoorde ik de opdrachtgever zeggen. Mijn hersenen draaide overuren, stel dat ik de vragen nou niet goed weet te beantwoorden? Ik hoorde een tweede vraag aan mij voorbij komen, “de familielid van de aanvrager werkt zelf in de zorg is het dan een formele of informele zorgverlener?” Ik dacht alleen maar oh my god!!! Zou ik ooit een goede indicatieverpleegkundige worden? Zou ik  überhaupt voor deze organisatie mogen werken, wat zullen de consequenties dan zijn als ik de regels niet volledig ken? De dag vloog voorbij en mijn toelatingstoets ging beter dan verwacht. Phoephoe zuchtte ik bij thuiskomst wat een pak van mijn hart. Ik ben aangenomen en mag als zelfstandige indicatieverpleegkundige aan de slag.

Samen met een oud collega die ook indicatieverpleegkundige is ging ik mee op mijn eerste huisbezoek. Ik zou worden ingewerkt op de indicatiestelling. Ze stelde zeer kritische vragen, observeerde de situatie goed en kende de volledige PGB-regelementen, normenkaders en wetten bijna uit het hoofd. Ik was ontzettend onder de indruk van wat ik allemaal zag en meemaakte. De kennis die mijn oud collega in haar bezit had was als of ze de regels had opgeschreven in een handboek en het bijna poëtisch voorlas aan de desbetreffende client.

Na een keer te hebben meegelopen was het nu aan mij de beurt, ik ging mijn eerste PGB aanvraag verrichten. Wij zijn nu ruim ander half jaar verder en ik werk nog steeds voor de desbetreffende opdrachtgever. Ik heb inmiddels vele cliënten gezien en vele verschillende situaties beoordeeld. Wat mij echter opvalt, is dat cliënten vaak niet lijken te begrijpen dat heel veel regels binnen het aanvragen van een PGB zijn veranderd. Zorgverzekeraar stellen strengere eisen aan ons als wijk- en of  indicatieverpleegkundig. Wij moeten in deze onze aanvragen goed  weten te onderbouwen.

Als indicatiesteller horen  en zien wij echt hoe hard jullie je inzetten voor jullie geliefde, familielid, kennis of vriend. Echter worden wij als verpleegkundige ook getoetst door de organisaties, zorgverzekeraars of Argonaut. Wij moeten onze keuzes kunnen verantwoorden, onderbouwen en het moet passen in de regelementen en normenkaders die ons zijn voorgelegd.

Wanneer bovenstaande niet wordt gehanteerd dupeer je als indicatieverpleegkundige niet alleen de cliënten door een mogelijke afwijzing van een PGB maar verlies je ook je geloofwaardigheid bij de opdrachtgevers. Wij proberen echt uw belangen voorop te stellen maar het moet wel passend zijn binnen het PGB regelement en de normenkaders. Dit levert u een passende indicatiestelling op en een passende toekenning van de zorgverzekeraar.

Bedankt voor het lezen van mijn eerste blog.

Ik wil in het bijzonder bedanken Merredith, Danielle, Patrick & Anouschka. Zonder jullie hulp was mijn eerste blog niet tot stand gekomen.